Gisteren vertelde de oncoloog met de koele ogen dat het zo niet verder kon. Het antibioticum dat Harry kreeg om zijn maag weer te laten werken, bleek gevaarlijk voor zijn hart. En dat wilden we toch ook niet, dat zijn hart er opeens mee zou stoppen? De stofjes in de kanker zorgen er voor dat de maag het werk heeft gestaakt.
Op Goede Vrijdag had de lieve oncologe met de lange zwarte haren nog verteld dat zo´n antibioticum de boel soms weer aan de gang kan krijgen. En als dat niet lukte, dan kon er voeding worden gegeven via een slangetje dat onder de maag door de buik heen zou worden aangebracht. Maar de koele ogen legden ons geduldig uit dat het hele spijsverteringskanaal niet meer werkte, zich al ter ruste had begeven. Dus op die manier voeden heeft ook geen zin.
We werden er stil van. De laatste hoop op verbetering sloop op kousenvoeten de kamer uit. Ik telde het rijtje verwachtingen dat we hadden bijgesteld de laatste weken. Nog een laatste keer weg met de kinderen, naar de boerderij in Duitsland, een dagje samen naar Amsterdam, collega´s thuis op bezoek. Als laatste op die lijst stond de wens om vanuit een hospitium de belangrijkste mensen nog eenmaal te zien. Harry was het liefst naar IJsselstein gefietst om daar van ieder persoonlijk afscheid te nemen. We hadden een feestje willen organiseren voor alle vrienden, ook die van vroeger (toch veel leuker om er zelf bij te zijn als men afscheid van je komt nemen?). Herinneringen ophalen, laatste gedachten uitspreken, afscheid nemen.
Gisteravond heb ik Michiel en Maarten uitgelegd dat het geen half jaar, geen paar maanden meer gaat duren, zoals we op 17 februari nog hoopten. Het kan zo niet verder. We zijn er stil van.
Het leven is niet eerlijk, maar dat wisten de meesten mensen die deze blog volgen al. Hoe is het mogelijk dat dit iemand op deze wijze kan en mag overkomen? Zeker Harry, de meest sympathieke kerel die ik ken, die altijd probeert bruggen te bouwen en die ik er nog nooit op heb kunnen betrappen dat hij ruzie maakt.
BeantwoordenVerwijderenAls je dan toch te horen krijgt dat het moet gebeuren, waarom kan dat dan niet op een menswaardige manier? Waarom moet iemand zo lijden?
Vandaag op bezoek geweest bij Harry en ik moet zeggen hij zag er onder de omstandigheden goed uit. Ik hoop echt van harte dat het nog enigszins goed komt met de plannen voor een hospitium en dat hij nog voldoende tijd heeft om afscheid te nemen van al zijn dierbaren zoals hij dat wilt.
Heb het gelezen en schrik. Kan alleen maar zeggen dat ik met ontzetting aan jullie denk.
BeantwoordenVerwijderenEddy
Met tranen in mijn ogen lees ik de blog. Harry, ik mis je bij Pulse. Ik wens jullie allemaal heel veel kracht en sterkte toe.
BeantwoordenVerwijderenKarin
Heb vandaag deze blogspot van Berend gekregen. Ben diep geschokt
BeantwoordenVerwijderenover wat jullie overkomt. Woorden schieten tekort . Leef via Berend met jullie mee. Weet niet of dit nog gelezen word ,gezien de huidige ontwikkelingen. Toch wens ik jou Harry , Femke, Michiel en Maarten heel veel sterkte en liefs toe bij dit afschuwelijke drama. In gedachten bij jullie. Maaike.
Lieve lieve Harry en familie,
BeantwoordenVerwijderenik leef enorm met jullie mee. Het is gewoon niet eerlijk. Ik mis je Harry voor advies en voor de gezelige praatjes. Ik hoop dat je huis in de bergen heel mooi wordt en je toch helpt en kracht geeft in de weg die jij hebt te gaan.
Hele dikke kus
Carla
Beste Michiel en Maarten,
BeantwoordenVerwijderenMisschien een vreemde manier, maar ik wilde jullie nog laten weten dat er een site is, om informatie te krijgen over het ziek-zijn van jullie vader. Ook kan je op die site in gesprek gaan met leeftijdsgenoten die hetzelfde meemaken als jullie. Het zou niet zo moeten zijn, jullie zouden "gewoon" zorgeloze jongens moeten zijn, die kunnen mopperen op ouders in plaats die ziekenhuisbezoeken en al dat verdriet. www.kankerspoken.nl groet aan jullie ouders!
van Helen verpleegkundige van het UMC
Ha Harry,
BeantwoordenVerwijderenEven iets moois. Een gedichtje, dat al jaren in mijn top tien staat. Hopelijk vind jij het ook mooi, en verzet het even je gedachten.
Ton Stoop
Wat is geluk
Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het
en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en
omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.
Rutger Kopland (Uit: Tot het ons loslaat, 1997)
Lieve Femke en Harry,
BeantwoordenVerwijderenMet verbijstering zit ik jullie relaas te lezen.
Het lijkt zo kort geleden dat Femke vertelde dat Harry ziek was.
De strijd is oneerlijk aan het worden, maar het huis op de berg zou ik bouwen op de Alpe d'Huez Harry.
Dan kunnen de 8000 deelnemers aan Alpe d'HuZes jou op hun bagagedrager meenemen naar jouw zo geliefde huis in de bergen.
Een ieder is in gedachten bij je en we vechten als geen ander door.
En ik zing zacht voor jou een couplet uit:
Dichterbij de hemel kom ik niet.
21 bochten
Het kaarslicht, zoveel namen
Ontelbare verhalen
Eén doel, één strijd
Vreemden worden vrienden
Vrienden voor het leven
Voor altijd
Liefs en heel veel kracht toegewenst,
Johan van der Waal
Voorzitter Stichting Alpe d'HuZes
Lieve Femke en Harry.
BeantwoordenVerwijderenHet leven is veel te kort als je geniet van elke dag, als je geniet van elkaar. Er spreekt zoveel liefde uit het verhaal dat het verdriet ook wordt afgewisseld door een heel warm gevoel. Natuurlijk zouden jullie veel langer van elkaar en met elkaar willen genieten. Maar wat jullie hebben is voor eeuwig. De liefde is tastbaar en kan niet gescheiden worden door leven of dood. Ik neem die liefde mee en zet hem om in nog meer drive om ervoor te zorgen dat in de nabije toekomst mensen niet meer te vroeg afscheid hoeven nemen. Ik wens jullie met elkaar nog hele bijzondere momenten toe.
Liefs
Coen