Als Harry niet kan slapen, dan bouwt hij in gedachten een huis in de bergen. Ergens hoog, waar het ruim en stil is, ver van de bewoonde wereld. Niet een huis van een paar planken, snel in elkaar geflanst, nee, hij pakt het grondig aan. Een betonnen fundering en daarop stenen. Onder een stalruimte, waar het vee kan staan en boven een verdieping om te leven. Een goed en degelijk dak er op. Ramen waardoor je heel ver kan kijken, naar hoge toppen met eeuwige sneeuw.
Op verzoek van Harry zijn we in gesprek over ‘het vervolg’. Geen chemokuur meer, geen behandeling gericht op levensverlenging. Daarvoor is Harry’s conditie te slecht: vocht achter zijn longen, nauwelijks tot niets eten, elke dag overgeven en steeds meer pijn. Morgenochtend wordt er opnieuw een blokkade van de plexus uitgevoerd, nu via de radiologische weg, met naalden via de rug. Als dat lukt, kan de morfinedosering wellicht omlaag.
En daarna? Weg uit het ziekenhuis, dat in ieder geval. Rust en ruimte vinden om het leven los te laten. Voor Harry betekent dat afscheid nemen van wat voor hem het belangrijkste in het leven is: de mensen die hem dierbaar zijn.
Een goede plek vinden om te sterven.
Als onze voorouders voelden dat het einde naderde, trokken ze weg van hun clan om alleen te zijn. Als het huis in de bergen klaar is, zal het tijd zijn om te gaan.
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenWe zijn er stil van, van onbegrip en verdriet. Jullie zijn vrijwel voortdurend in onze gedachten. Ik wou dat dat hielp, maar het is hooguit een schrale troost. Heel veel sterkte en kracht gewenst.
Wat een mooie manier om hier mee om te gaan. Ik hoop dat Harry ondanks al zijn pijn en zijn ongemakken in zijn huis rust en vrede kan vinden. De plek waar hij zijn huis bouwt is wel echt zijn ding, in de bergen, middenin de pure natuur,met plek voor zijn dierbaren, en verder even niets.... Voor jullie vast ook een mooie gedachte dat als het huis straks af is jullie hem daar altijd weer kunnen opzoeken en contact met hem maken.
BeantwoordenVerwijderenErika (Pulse)
Wat gaat het snel. Wat ongelooflijk jammer dat de chemo niet is aangeslagen. Harry, ik hoop dat je gauw uit het zieknhuis weg kunt naar een plek waar het goed voor je is. Femke, Michiel en Maarten, heel veel sterkte. Josje
BeantwoordenVerwijderenDag Harry,
Verwijdereneergisteren had ik contact met Wim van Miltenburg om naar jou te informeren; hij wees mij op jullie blog.
het is raar om te zeggen, maar ik ben blij dat ik op deze manier even wat dichterbij je kan komen, zonder je lastig te vallen.
Wat een verschrikking voor jou, voor jullie.
Wat te zeggen ? Ik denk vaak aan je; het enige wat ik kan hopen is dat je samen met femke en je kinderen een zo goed mogelijk tijd zullen hebben.
Ik mis de gesprekken met je. Wat een mooi beeld/idee om je eigen huis nu te gaan bouwen in de bergen. het tekent je geestkracht.
Een groet van harte
Onno.
Deze week, bij de cluster, bespreking van de notitie IJsselveld-Oost. Ik miste je, en toch, je was er! Ik zag jou , in Studio 10, kansrijk samenleven, kleur bekend, integraal werken, ..
BeantwoordenVerwijderenBoeiende gesprekken met jou gehad, over welzijn nieuwe stijl, wmo, jongerenwerk, zoveel interessante ideeën van jou gekregen. Ik koester ze! Dank je, Harry!
Veel kracht bij jouw tocht naar het huis in de bergen, voor jou en je familie! Thea
Harry bedankt voor je samenwerking in kleur bekend en de kans die ik kreeg deze uit tevoeren. ik wens jouw en jouw familie veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Touria