We zitten in de keuken aan tafel voor het avondeten. De tussendeur is dicht. De bovenste laag in de pan is eetbaar, daar onder is het eten heel donker en zit vast aan de bodem. Het lukt me tegenwoordig niet om een maaltijd ongeschonden op tafel te krijgen. Laatst vond ik de eieren in het vriesvak en de tandpasta na lang zoeken achter de droogtrommel. Wel kan ik twee infuuszakken tegelijk aansluiten op de centrale lijn en de infuuspomp instellen. Zo juist heb ik opgeteld wat een begrafenis kost en een nieuwe wasmachine en geld overgemaakt naar de Alpe d’HuZes.
zomer 2011
Harry ligt in bed, de pomp trekt zijn maag leeg, nu al een aantal weken. Boven de dekens lijken hoofd en handen redelijk normaal van omvang. De wangen wat dikker door de Prednison, de handen door het lymfeoedeem. Onder zijn drie dekbedden en twee dekens, in een wollen vest, pyamabroek en bergsokken, is Harry een fragiel poppetje geworden. Elke dag wat zwakker. Wel helder in het hoofd, is mijn indruk. Bezoek komt soms nog, maar niet lang, op de kwetsbare eet-momenten, zodat wij haastig en bijna beschaamd onze honger kunnen stillen.
We zitten in de keuken aan de maaltijd. Ondertussen heeft zoon 1 een discussie met zoon 2. De laatste moet voor school een controversiële stelling bedenken. Hij heeft als onderwerp 'kanker' gekozen. Hij denkt aan iets als 'kanker is te voorkomen'. Zoon 1 snuift misprijzend. Daar is niks controversieels aan. Dat is een feit. Stellingen die je met feiten kunt beantwoorden zijn niet controversieel. Iedereen wéét toch dat kanker vaak te voorkomen is. (Dat komt door mij, heb ik ze wijsgemaakt met mijn verhalen over roken, bewegen, gezond leven).
Zoon 2 zit in zijn maag met het kanker onderwerp. Hij moet toch iets controversieels kunnen bedenken. Zijn gezicht klaart op. 'Over tien jaar gaat niemand meer dood aan kanker'. Dat is wel een controversiële stelling. Zeker geen feit. Wel een mooie gedachte. Eentje die het waard is om te verdedigen. Daar is onderzoek voor nodig en veel geld. Beide zonen worden het na een korte discussie eens dat hun zakgeld voor deze maand naar de Ad6 gaat. Voor
Mensen die we nu nog zien brengen soms belangrijke dingen mee. Een vriend van vroeger heeft een doodskist voor Harry gemaakt. Een kist waar je appels of dekens in zou willen bewaren, maar nu zal het Harry’s lichaam zijn. Een vriendin, die overkomt uit Canada om afscheid te nemen, vertelt het verhaal hoe ze op zestienjarige leeftijd haar moeder verloor aan kanker en een half jaar later haar vader. Hoe verdrietig ze toen was, maar ook hoe goed ze het heeft gered, omdat je in je puberteit gelukkig ook met allerlei andere dingen bezig bent behalve je ouders.
Waar zouden we zijn zonder deze hulp? Er is veel geld nodig voor de strijd tegen kanker, maar geld alleen is niet genoeg. Het belangrijkste is de handreiking van mens tot mens, de wens en wil om te helpen. Onze vrienden helpen ons om kanker te overwinnen. We zouden het niet redden zonder hen.
Beste Harry,
BeantwoordenVerwijderenWeer terug van een weekje Kreta, heerlijk genoten van de zon, de wamte en de natuur. Soms gingen mijn gedachten toch weer even naar jou en dan voelde het bijna oneerlijk dat ik zo aan het genieten was. In een klein klooster midden in de bergen voor het eerst een kaarsje gebrand met jou in mijn gedachten. Ik hoop dat het kleine lichtje je mag begeleiden op je laatste reis en rust geeft voor wat daarna komt.
Erika