Een verhaal over kanker

Dit blog vertelt een verhaal over de ziekte kanker. Een ziekte die we met alle mogelijke middelen te lijf gaan. Een ziekte die nog steeds te vaak dodelijk is.

Dit blog vertelt een verhaal over een man. Een gewone man, met een vrouw en twee kinderen. Die gezond leefde, veel sportte, van het leven hield en nog zo veel plannen had voor de toekomst. Het verhaal over Harry Manders, directeur van Pulse, die zichzelf een laatbloeier noemde. Die zo graag zijn kinderen volwassen had zien worden. Mijn man, met wie ik zo graag samen oud was geworden.

Tocht

Om je mee te nemen in onze tocht van diagnose tot overlijden, is dit verhaal geschreven. Een tip: begin met lezen onderaan, in maart 2012, bij ‘sneldiagnose’. Daar lees je bijvoorbeeld hoe we in spanning zaten. Hoe blij we waren met een snelle diagnose. (Sneldiagnose, een project van de Alpe d'HuZes.) Om het verhaal te volgen klim je van onder naar boven, maart, april, mei en juni. Daar lees je hoe goed we het hebben gehad in de laatste maanden. Dat we hebben genoten van het leven en van elkaar. Hoe we uiteindelijk afscheid hebben genomen, op onze trouwdag, 11 juni 2012.

Alpe d'HuZes

Voor onze geliefden, onze kinderen, voor jou en voor mij, fietsen wij dit jaar de Alpe d'HuZes. Om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker. Want je moet er toch niet aan denken, dat je geliefde, je kind, of jijzelf, ooit zo'n diagnose krijgt?

Help mij door geld te geven. Dat kan via deze link:

http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/teams/harry-manders-team/team.aspx 

Ik garandeer je dat jouw geld voor 100% terecht komt bij het doel. Dat kan ik doen, want ik werk bij KWF Kankerbestrijding en weet precies hoe het werkt. 

Hoe is het het nu met de kinderen, en met mij? Wij houden elkaar vast. Het leven gaat door. Er is verdriet, maar er zijn ook zo veel mooie en fijne dingen. De knisperende witte sneeuw, een onverwachte bos bloemen, de verhalen van de kinderen tijdens het avondeten, een arm om me heen, een tentamen dat goed gemaakt is. Wij ontvangen troost, hulp en steun van lieve mensen om ons heen. De olifanten (zie het verhaal ‘Olifanten’ in dit blog) hebben ons door het eerste halve jaar zonder Harry gesleept. Wat een kracht, wat een liefde. Wat hadden we zonder hen moeten beginnen?

Vorig jaar omstreeks deze tijd begon Harry last te krijgen van zijn buik, daarna weer van zijn rug, zo wisselde dat zich af.

Het is weer januari. Het jaar begint opnieuw. Het eerste jaar zonder Harry. Lees hieronder het hele verhaal.